ෆේස් බුක් ගිණුම ඉවත් කොට දින කිහිපයක් ගෙවී ඇත..
පුරුදු ලෙස අනුපමයත් නිශාදයත් ජූඩත්
"මොන හු*@# ද යකො වෙලා තියෙන්නේ??කෝ තෝ?? "යැයි ඇමතීය.
වැඩිය කතා නොකරත් සැබෑවටම මට ආදරේ තිළිණි අක්කා "මල්ලී කෝ උඹ යැයි."
යැයි ඇමතීය.
අයේෂ අක්කාත්,රසික අයියාත්, නයන අයියාත් තවම ඇමතුවේ නැත.
මෙවර මගේ ආදරණීය අක්කාටත් මා අමතක වී ඇත. දොසක් නැත ඈ කාර්‍යභහුලය සහ ඈ මගේ හැටිය සහ අග මුල හොඳ හැටි දනියි.
රුෂාලියා,
අඹ යහළුවන් ගොඩ අස්සෙන් මට හමුවුන එකම අඹ යෙහෙලිය.(වතුර මෙන් කැපුවත් වෙන් නොවෙන මිතුදම)
නමුදු ඈ මගේ වැරදි තේරීමක්දැයි හිතෙන තරමට ඈ දැන් මට දුරය.
මා බුකියෙන් මේ අපූරු මිනිසුන් හැරුණු කොට බලාපොරොත්තු වූයේ තව චරිත දෙක තුනක් පමනි..
අනිත් මූණට හිනා වෙන බහුතරයෝ
"රම් නැද්ද??" අසන්නේ "අපො කාලකන්නිය නැති තරම හොඳයි යැයි හිත අස්වසා ගැන්මටය .
හුඟ දිනකින් හරි හැටි මත් වූ නිසා දෝ ආදරණීය මත් බව රුධිර කේෂ නාලිකා පසාරු කරගෙන ඔක්කාරයට එන තරමට ගතට දැනෙයි. එය හරියට හිතට දැනෙන ඔක්කාරයට එන තරමට පිරුණ උඹේ ආදරය වැනිය,.
මත් වීම යනු,
ඇගෙන් පෙර මා ජීවිතයේ තිබූ සොඳුරුතම දෙය ය.
කවිකාර අම්මණ්ඩි එහෙමත් නැති නම් බේබද්දගේ කතාවේ පණ පෙවූ යථාර්තී සුදු බතල කොටේ එහෙමත් නැති නම් මගේ ආදරණීය සුදු හාමිනේ..
මගේ ජීවිතය වූයේ කෙදිනකදැයි මා නොදනියි.
නමුදු ඇගෙන් පසු ජීවිතය සම්පූර්ණය.
ඇගේ ආදරයෙන් පසු ඉතිරි කිසිවක් නැත..
සැබෑ ජිවිතය හිංදි චිත්ත්‍රපටියක තරම් සරල පරාර්ථකාමි නැත.
අපි බෝහෝ දේ ගලප ගත්තද බොහෝ දෑ ගැලපුනද රාම සීතා ඉරිසියා හිතන ජෝඩුව වුවද
අපි වෙන්ව ගත් කල අපිට අනන්‍ය වූ අප හා බැඳුන් තවත් ප්‍රශ්න කොට්ඨාසයක් ඇත..
මා ජීවිතයේ තිබූ කළු පැල්ලම් එමටය. රස්තියාදුකමත් ලියවිල්ලත් බේබදුකමත් හැරුණු කොට ඉතිරියක් නොතිබුනි.
උඹ හොයන්නේ පලමු වෙනියෙකි.
රාස්සයෙක් නොවෙයි නොවෙයි මනුස්සයකි .
අවාසනාවකට අතින් ගිලිහුනු එකදු තප්පරයක් වත් මට ඇද ගත නොහැක..
එකදු කළු පැල්ලමක් වත් මකා දා නොහැක.
අහම්බෙන් accident එකක් මෙන් කඩා වැදුනු උඹෙන් පසු උඹ මා ජීවිතයේ අන්තිමයා වන තුරුත් මා නොදැන උන්නේය.බය නැතිව සියල්ල ලියන්නේද උඹ අවසාන නැවතුම් පොල නිසාය.
උඹව අංශුවක් නෑරම ලේ වලට දිය වී හමාරය..
ආදරයෙන් හිතක් නැති රාස්ස රස්තියාදුකාරයා බලාගත් හදාගත් උඹේ මටසිළුටු ආදරයෙන් පසු කිසි දෙයක් නැත..
පෙර කිසි කලක නොවූ පුදුම විලසින් ඒ ආදරය තුල මා වාරණය වී ඇත.පිළිවලක් වී ඇත.
නමුත් තව දුරටත් ඒ ආදරය නැත.
ඇස්පියන් කන්දක් මුදුනටම ආදරයෙන් ඔලුව අත ගා ගෙන ගොස් පයින් ගැසු කලක මෙන් හිත අන්දුන් කුන්දුන් වී ඇත.
මා දන්නේ මත් වීමට හා ලිවීමටය..
තව කෙකුට දුක් ගැනවිල්ල කියා හෝ මූණෙන් පෙන්නා හෝ හැසීරීමෙන් පෙන්නා හෝ වෙනයම් විදියකින් හිතේ අස් වැසීමට මට නොහැකි බව දනියි.
කලින් බුකියේ ලිපියක් පල කල විට "වාව් , පට්ට, එලකිරි" කමෙන්ටු ටිකක් සහ ලයික් කිහිපයක් මට ලැබෙයි.ඊටත් වැඩියෙන් මා සතුටු වූයේ එකෙක් හෝ වැඩියෙන් මා ලියූ දෙය කිය වූ විටය.
නමුදු දැන් හිත පට්ට වෙනස් වී ඇත.
උඹේ ආදරයෙන් පිරුනු පසු හිත්තේ ඇඟිල්ලක් ගැසීමටවත් ඉඩ නැත..
මා කිසිවකුත් මොකෙක්වත් නොකියවන බව දනියි,එහෙත් හිතේ ගෝරනාඩුවට මීට වඩා හොඳ බෙහෙතක් නැත මේ හැරුණකොට ඇත්තේ තිරිසනෙක් මෙන් මගේ ලේ දැකීමට ඇති තුච්ච ආශාව පමනි.
මගේ ආදරණීය සුදු හාමිනේ,
උඹ ප්‍රථම වසන්තය ගැන කවි ලියයි.
එහෙත් මට උඹ ජීවිතයේ සෘතුවක් නොවෙයි.. කාලෙන් කාලෙට සෘතු මාරුවන ජීවිතයයි උඹ මගේ.
අනේ,,,මම උඹ පතපු කෙනා උනා නම්.
මා ගැනම මා තුල කැකෑරෙන බද්ද වෛරයක් බොහෝ කලකට පෙර මෙන් නැවත ඉපදී ඇත.
මම උඹේ ඉඳුල් නොවූ පලමු වෙනියා නොවෙයි. හොඳම කෙනාද, හීන සැබෑකරන ලොකු මිනිසාද නොවෙයි.
එහෙත් මම උඹට දුන් ආදර තරමට කිසිවක් උඹට නැවත නොලැබෙන බව මම දනියි..
මම උඹට ආදරේ කලේ දැනෙනටය.
දරදඬුවය..
රම් ආදරේ කලේ මතක හිටින්නට ය..
කවි ලිය වෙන්ටය..
කවද හරි ඒ ආදරය දැනෙන විට කඳුළු පනින්නටය..මා උඹේ තරු ඇස් වල කඳුළු දකින්නට ආස කල එකම දවස එයයි.
මගේ සුදු බතල කොටේ,
උඹෙන් පසු ජීවිතය සම්පූර්ණය.
උඹ මගේ අන්තිමයාය..
උඹේ තරු ඇස්,
ජම්බෝල කම්මුල් මිනීමරුවාව නොමැරුවොත් මැරිලා යන්න හිතෙන තරමට උඹට ආදරය කරන බව දිවුරුවෙමි.
රම් වචනය රකියි..
උඹ මාව මරවන තුරුම මම ආදරය කරමි.
උඹ සහ මම යනු සියල්ලම ය..
R é D R ü M
M ü R D è R
වහින්නට හැකි නම් ගිගුම් දී
වියලි ගම් බිම් වලට ඉහලින්
ඉදෙන්නට හැකි නම් බතක් වී
බතක් නොයිදෙන පැලක රහසින්
රැඳෙනට හැකි නම් ලමා කැල
හඬන දෙතොලඟ සිනාවක් වී
පිපෙන්නට හැකි නම් දුරින් දුර
නෙලා ගත හැකි වන මලක් වී
වහින්නට හැකි නම් ගිගුම් දී
වියලි ගම් බිම් වලට ඉහලින්
ඉදෙන්නට හැකි නම් බතක් වී
බතක් නොයිදෙන පැලක රහසින්
නිදන්නට හැකි දෙනෙත් තුල
සැබෑ වෙන සුභ සිහිනයක් වී
ගැයෙන්නට හැකි නම් දොරෙන් දොර
ලොවම ඇහැරන ගීතයක් වී
වහින්නට හැකි නම් ගිගුම් දී
වියලි ගම් බිම් වලට ඉහලින්
ඉදෙන්නට හැකි නම් බතක් වී
බතක් නොයිදෙන පැලක රහසින්
ගායනය - නන්දා මාලනියෝ.
ප්‍රේමය පිළිබඳ මිනිස්සුන්ට තියෙන්නේ හරි පටු පෞද්ගලික සන්කල්පනාවක්..
ප්‍රේමය මොන තරන් පොදුයි, ප්‍රේමය නම් මොන තරම් පලලයිද ගැඹුරුයිද
සංකෘතිකමය වශයෙන් බටහිරය සංකෘතියට වඩා සිය දහස් ගුණයකින් ඉදිරියට ආ සංස්කෘතියක් ආසියාවේ තිබුනද.. එහි අඩුව ප්‍රේමයි, එය හරිම පෞද්ගලික කුහක සකල්පනාවක් පමනක් වීමයි..
තරුණයෙක් වීත් විප්ලවීය සිතුවිලි නැතිනම් මනෝවිද්‍යාත්මක ගැටලුවක් යැයි ප්‍රබුද්ද මිනිසෙකුගේ කතාවක් දැක ඇත.විප්ලවය කියූ සැනින් බොහෝ ශ්‍රී ලාංකීය තරුණ හිත් තුල මැවෙන්නේ ටයර් පුලුස්සන ගෝනි බිල්ලන් එන වෙඩිතියා ගන්නා රජය පෙරලා කැරලි කරුවන් බලයට එන පට්ට ආතල් හීනයකි..
ඒත් ඉන් එහාට...
ඊට පස්සේ මොකද වෙන්නේ ඔවුන්ට හීනයක් නැත.
සැබෑ විප්ලවවාදීන් සොයන්නේ යුක්තිය ය.. ඔවුන් සටන් වදින්නේ විමුක්තිය සොයා ය. ඔවුන් විමුක්ති සටන්කාමීන්‍ ය..
එය
රජය පෙරලන පට්ට ආතල් හීනයක් නොවේ දිගු ගමනකි.
නන්දාමාලනියෝ කියූ වා වගේ ඉදෙන්නට හැකි නම් බත නොඉදෙන පැලක ඉපදෙන්න තරම් පරාර්ථකාමි ප්‍රේමයකි..
හීනයකි,,
විමුක්තිය වෙනුවෙන් ලියවුන එතෙක් මෙතෙක් මා ඇසූ හොඳම ගීතය මෙයයි.
සටහන - රම්.
හරි මිලයි කියූ
කඳුළු
ඈ තියන් උන්නා
විකුණන්න
තොග සිල්ලර
මිලට
ගොඩක් උඩින්
පැන්නොත්
එකක් නොමිලේම…
කේවල් නොකොට
ගන්න උන්
හිටියා පෝලිම්
ගැහීගෙන
ඇගේ මාර්කටිං
නිසාවට…
"ස්තූතියි.,
නිකම් දුන්නත් එපා!!
මම අඬන කෙනෙක්
නෙමෙයි.."
වෙන කෙනෙක් ගෙන්
අහලා බලන්න…
ඈ
මගේ උද්ච්චකමට
සිනාසී ඈ……
ආයෙම,
" කඳුළු!!! කඳුළු!!!!
අනේ මගෙනුත්
ගන්න කඳුළු!!!
ලාබයි කඳුළු…!!! "
කස්ටමර් කෙනෙක් හොයයි…
R é D R ü M
M ü R D è R
