බේබද්දාගේ ආදරය

උදේ ඉඳන් අතොරක් නැතිව කඩන් වැටෙන වැස්ස පරණ අවුරුද්දේ ඔක්කොම කුණු හෝදන්න වගෙයි,,
පොල් ගෙඩි සයිස් එකින් එක වැටෙන වැහි බිංඳුවලට තවත් දුම් උගුරක් පිම්ඹෙමි.
වසන්තය පැමිනි බව සේයා පරිසරයෙන්ද ඔප මට්ටම් කල පෙන්නයි..
මේ මා ජීවිතයේ කුමන සෘතුවක් ද??

ඇරියස් කවර් කිරීමට මෙන් මා අද මත් වූයේ මූණ සේදීමටත් කලියෙනි.
දවස ගෙවී ඇත,
මත් බව හිඳී නැත..

නාටකය හමාර වූ පසුත් ආලෝක දැල්වෙන වේදීකාවක් වගේ..

උඹ බැස ගිය පසුත් සම්පූර්ණයෙන්ම උඹ ඉන්න හිත වගේ..
තවත් දුම් වලල්ලක් පිම්ඹෙමි..

උඹ මා ජීවිතයේ වැරදුන එකම තැන නොවෙයි..

පොල්ගෙඩි සයිසි වැහි බිංඳු උහුලන්නේ පොලව වුවද,
පෙඟී බර වී එල්ල වැටෙන්නේ මා සිතය.
උඹට එය වගක් නැත.

මා නිවැරදි කල ආකාරයට උඹයි මමයි කියන්නේ මගේ හැමදේම පමනි.
මැරිලා යන්නට හිතෙන තරම් හුරු පුරුදු නැති රිදිල්ලක් හිත කල්තයි.
මා ටිකක් ටිකක්
මා නිහඬ වූ පසු සියල්ල එතනින් අහවර බව මා දනියි.
නමුත් මා නිහඬ විය යුතුය...

ආදරේ යනු මිනිසුන් සතුටින් තියන දෙයක් මිස දුකෙන් තියන දෙයක් නොවෙන බව මම තදින් විශ්වාස කරමි.

බලා හිඳිමි..

R é D R ü M

M ü R D è R