වැරදුන දඩයම

විදාහල පියාපත්
දුර ඈත අහස් කුස
පියඹනා කිරිල්ලී
අමෝරා තුවක්කුව
බලා හරි එල්ලය
පත්තුකලා උණ්ඩය
දඩයක්කාර මම

බිම වැටී උන්නා
කිරිල්ලිය මා සතුව..

හීනියට වේදනාවක්
දැනෙන විට වම් ඇලය
අත ගා බැලුවා
පපුව මම හෙමිහිට

හිත ලෙයින් පෙඟී තිබුනා
ඇගෙ ආත්මය මා සතුව
නොමැති බව දැනගෙන

කුණු ගෑවුන දෑත මත
වැතිර උන් සුදු කිරිල්ලිය
තවමත් අහසේ බව වැටහුනේ
මටත් වෙඩි වැදුනාම…

R é D R ü M

M ü R D è R