උඹට ලියූ ජීවිතේ

.
මහා වරුසාවකට අසු වී
තුරු පතක් අග්ගිස්සෙ හිඳ
හඬා වැටෙනා බොළඳ
කඳුළු බිඳු
ලෝකයා හට නොදැනුනේ
අනෝරාවක් වැටි නිසා

මහා සංහාරයක් ඉවරවී
ඉතිරී පැමිණි සෙබළුන්
ආදරෙන් සිප වැලඳ ගන්නා
කඳුළු බිඳු
ලෝකයා හට පෙනුනේ
උදෑසන පිනි බිඳු නිසා

ජීවිතේ ගම්දොරින්
තෙහෙට්ටුවෙන් නික්ම යන
සංවේග වූ සුසුම් සුළඟින්
උඹේ මුදු වත නොඉම්බේ
උන් හිතේ තුවාලෙන්
වේදනාවෙන් උන් නිසා

දෝරේ ගලනා සෙනෙහසින්
කඩා හැලෙනා වක්කඩින්
වේලිච්ච හිත පිණි ඉහන්
වඩිනු මැන මගේ දිවියට
උඹේ නමටම ලියු නිසා

R é D R ü M

M ü R D è R