පතා ආ සංසාර පැතුමක්
වගේ හිත ලඟ දැවටිලා
ඔතාගෙන ආ පෙමක් හෙමිහිට
ඈ දෙපා ලඟ පොඩි වෙනා
වතාවක් බිම වැටී බිඳුනම
කඳුළු මැලියම් තැරෙව්වා
බිඳුනු පසු ඇත බඳුන නැවතත්
බඳුන් හැඩ ගෙන හිටගෙනා
බදාගෙන මා බඳුන ගෙන විත්
සෙනෙහෙ මී විත පිරෙව්වා
හෙමින් තොල ගා රසය විඳිමින්
විඩා බර හිත සැනෙහුවා
නොසිතු මොහොතක දෑත ලිස්සා
බිම වැටී එය කුඩු උනා
හීනයක් මෙන් දැනෙයි දිවියම
හැඩි වෙලා හිත නැවතුනා
දොසක් නෑ උඹ හට කුමාරියේ
දෑත ලිස්සා වැටි නිසා
නුඹේ වරදක් නොවෙයි කුමරී
ලෝකයම නපුරුයි සිතා
ඉතින් නැවතත් බඳුන ඇත
මේසයේ උඩ හිටගෙන
කඳුළු මැලියන් ගැල්වූ පසු
ඇත බඳුනක හැඩය ගෙන
එපා යැයි කෑලි විසි කොට
නොහැක මට එය
තවත් බඳුනක් නොමැත මා හට
සෙනෙහෙ මීවිත දෝතින් ගෙන
පුරවා හැඩ දමමු නැවත එය
උඹෙයි මගෙයි
සෙනෙහේ බඳුන…
R é D R ü M
M ü R D è R
No comments:
Post a Comment