බඩ දරු අම්මාගේ ඝාතනය.

(සත්‍ය කතාවකි.)

උදේ බස් එකකට බඩ දරු අම්මා කෙනෙක් හැප්පුනා..පාර මැද ලේ පෙරන් වැටුනා,, කවුරුවත් කිට්ටු උන් නෑ..
මිනිස්සු නොවෙන අමුතු ජාතියක් (අපි අමුනුස්සයෝ කියමු) මිනිය උස්සන් ගියා ලෑල්ලකට.

හොඳ මුවහත් පිහියක් ගෙනාව. මුලින්ම කකුලේ වළලු කර ගාවට පිහියෙන් ගැහුවා වෙන් වෙන්න. කකුලේ ඇඟිලි එක්ක වෙන් වෙලා වැටුනා. අලුත් මිනිය නිසා ලේ ගලනවා.
ඊට පස්සේ දනිස් දෙකට ගැහුවා ඒ පිහියෙන්. දනිස් දෙකෙන් කකුල් වෙන් උනා..ලේ ගලනවා ලෑල්ල පුරා.
ඊට පස්සේ බඩ මැදට පිහියෙන් ගැහුවා. එක පාරින් වෙන් උන් නෑ. පිහිය අතුල්ලලා කැපුවා. ඊට පස්සේ. බබා එලියට අරන් එතන තිබ්බ කුණු එකට දැම්මා. එකින් එක බඩ වැල් බොකු එලියට ඇද්ද. අසූචිත් ගුලි ගුලි එලියට ආව.සම්පූර්ණෙන් බඩ සුද්ද කලා ජරාව සේරම කුණු එකට දැම්මා. ඊට පස්සේ පියයුරු දෙක කැපුවා. අන්තිමට බෙල්ලට ගැහුවා වෙන් වෙන්න. ඔලුව විතර වෙනම විසි වෙලා බිමට වැටුනා. ලේ බේරෙනවා. ලස්සන ගෑනු කෙනෙක්. ඒ උනාට වේදනාවෙන් විරූපි වෙලා. නිල මැස්සෝ වහනවා.. තනිකර කුණු ගොඩක්. වමනේ පනින්න ඔන්න මෙන්න ඒතරම් පිළිකුල්.
අන්තිමට අර මනුස්සයෙක් ඔලුව අහුල ගත්තා. මේක නියමයි කියලා අනේ අර අහිංසක ගෑනිගේ ඔලු කට්ට මැදින් දෙබෑ වෙන්න ගැහුවා, අර මිනීමස් ඔක්කොම එකතු කරලා බෑග් එකකට දැම්මා. මුන් මිනිස්සුද? මන් මුන්ගේ ජාතියෙද???
මේ තරම් සාහසික වෙන්න පුලුවන්ද???

මේ ටික කියෙව්වම හිතට දැනෙන හැඟීම කොහොමද? මොන තරම් ම්ලේචද??
මොන තරම් පිළිකුල් සහගත ද?? මනුස්සයෙක් උන එක ගැන තමන්ටම වෛර කර ගන්න හිතෙනවද??

මාතෘකාව ටිකක් වෙනස් කරමු. අප්පිරිය වැඩි නිසා. මැරුනේ ගෑනියෙක් නෙමෙයි මාළුවෙක්.. මැරුනා නෙමෙයි මැරුවා. මරලා ලෑල්ලට ගෙනාව. අර ගෑනිව පට්ට ගහපු විදියටම මාළුව පට්ට ගැහුවා..

එච්චර දැනෙන් නෑ නේද???

ඒත් ඒ මාළුවගේ දරුවොන්ට නෑදෑයොන්ට අනිත් මාළුන්ට මොනවා හිතෙනවා ඇතිද???

ටිකක් බොලඳයි වගේ නේද???

බලවතා දුර්වලයා මරන් කාවි. ඒක ලෝකේ පැවැත්ම. ඒක ලෝකේ පැවැත්ම නම් ඇයි මිනිස්සු බලවාදයට එරෙහිව විප්ලව කරන්නේ???

සත්තුන්ට එහෙම විප්ලව කරන්න බැරි නිසාද උන්ව මරන් කන එක විතරක් පැවැත්මක් වෙන්නේ,,

සිංහයා මස් කනවා. දුර්වල සත්තු මරන් කනවා.. මොකද ඌ හොඳ නරක දන් නෑ. ඌ තිරිසනෙක්..
අපි මිනිස්සු, මනසින් උසස්. අපි මස් නොකෑවොත් මැරෙන් නෑ. ඒ බව දැන දැනත් අපි මස් කනවා.. අපි මොක්කුද?? තිරිසන්නුන්ගෙන් වෙනස් වෙනවද???

ජාතික ගීය දෙමළෙන් කියනවා කියලා ගොත්‍රවාදයක් ගැන කතා කරනවා මහ ලොකු දැන උගත් මිනිස්සු. ලබ්බ…
ගෝත්‍රිකයෝ කියන්නේ මේකට.. තිරිසන්නු කියන්නේ මේකට..
පව්කාරයෝ කියන්නේ අපිට..

මන් ආයේ මනුස්ස ආත්මයක් ලබන් නෑ..
මන් පව්කාරයෙක්.. මම අද ඒ මාළුවා කපනවා ජීවිතේ පලවෙනි සහ අන්තිම පාරට බලන් හිටියා.. මන් සාප කරනවා මට, මගේ මිනිය කෑලි වලට කපලා ලෑල්ලක විකුනන්න කියලා..
මන් පව්කාරයෙක්.. මන් මාළු මස් නොකෑවට මන් ඒ මිනිය කපනවා බලන් හිටියා. ඔය කරන වැඩේ වැරදියි කියන්න කොන්ද පන තිබ්බේ නෑ. මන් සල්ලිදීලා ඒ මලකුණ ගත්තා.. මන් හෙට දානෙට හමුදුරුවොන්ට කන්න ගෙදර ගෙනාව.
උපාසක ඇත්තෝ හෙට මලකුණ සාංගික කරල පිං ගනීවි.මලකුණ කාපු හාමුදුරුවෝ පිං දේවී. උන් කෑවේ මම මුලින් කතා කර ගෑනු කෙනා මීනීමස් නම්. ඈක්කා… මාළු නම් සාදු සාදු පිං.. තොපිවත් මම වත් ආයේ මනුස්ස ආත්ම ලබන් නෑ. මන් මට සාප කරනවා මම කරපු පවට..

එතකොට තොපි???

R é D R ü M

M ü R D è R